Groei

24 apr Groei

In mijn vorige blog vertelde ik over de wonderbaarlijke manier waarop ik zwanger werd. Inmiddels ben ik 25 weken zwanger en begint mijn buikje zijn vorm aan te nemen en aardig te groeien. Maar over de verandering van mijn lijf ga ik het in deze blog niet hebben. Wat ik wel wil delen is de bijzondere mentale groei die ik heb doorgemaakt de afgelopen periode, te beginnen met iets wat iedere vrouw die zwanger geweest is of is waarschijnlijk wel herkent. Je voelt je enorm sterk, omdat jouw lichaam in staat is een prachtige zoon of dochter te “produceren”, maar tegelijkertijd heel kwetsbaar vanwege de confrontatie met allerlei angsten en onzekerheden. In de eerste dagen na het zien van die twee beruchte streepjes op de zwangerschapstest uitte dat laatste zich bij mij met name in de angst voor een miskraam, angst voor een kindje met een afwijking en wantrouwen in mijn lichaam en angst voor een keizersnede vanwege mijn eerdere buikoperaties.

Toen ik dit deelde met een studiegenootje in dit prille stadium van mijn zwangerschap stelde zij mij de volgende allesomvattende vraag “hoe verhoudt zich voor jou het spirituele en fysieke aspect als je kijkt naar een zwangerschap?”. Hierop antwoordde ik dat ik het grotendeels als een spiritueel proces zie, waarbij ik zeer zeker niet ontken dat er ook een heel groot fysiek aspect aan zit. En eigenlijk werd ik mij vanaf dat moment ervan bewust dat mijn gedachten, meester in het produceren van angsten, het hadden overgenomen van mijn gevoel. Eenmaal terug bij mijn gevoel voelde ik namelijk ineens heel sterk dat we een gezond kindje kregen en kreeg ik vertrouwen in het verdere verloop van de zwangerschap. Het gevoel was zo sterk dat het zelfs een NIPT test overbodig maakte.

Dit vertrouwen werd versterkt tijdens een bijzondere droom die ik had op de sterfdag van mijn schoonvader. Ik beleefde mijn bevalling tijdens deze droom alsof het levensecht was en beviel geheel natuurlijk van een gezond, tevreden en mooi kindje. Eenmaal wakker wilde ik niks liever dan terug naar deze bijzondere droom, maar helaas.. Los van deze droom nam mijn onderbewuste mij tijdens mijn dromen ook mee naar minder leuke gebeurtenissen uit mijn verleden. Gebeurtenissen die mij gevormd hebben tot wie ik ben en waarvan ik dacht dat ik deze verwerkt had. Zo droomde ik bijvoorbeeld over een vriendin die jaren geleden besloot zelf uit het leven te stappen en over situaties uit vorige relaties waardoor ik mij enorm in de steek gelaten voelde. En geloof het of niet, ik droomde zelfs over een situatie waarvan ik heel sterk het gevoel had dat zich deze afspeelde in een vorig leven.

In eerste instantie vond ik mijn dromen wel vreemd, maar zag ik er geen verbanden tussen. Totdat ik tijdens de zoveelste migraine aanval een verstoring van mijn evenwichtsorgaan had, waardoor ik door één oog letterlijk de wereld even op zijn kop zag. Op dat moment realiseerde ik mij dat mijn fysieke lichaam iets probeerde duidelijk te maken aan mijn emotionele lichaam. Het is in deze levensfase namelijk nodig om mijn leven even letterlijk op zijn kop te zetten en op die manier ruimte te maken voor het nieuwe leven VAN de kleine en mijn/ons nieuwe leven MET de kleine.. Daar hoort geen onnodige ballast bij, maar een schone lei.. Ik ben enorm dankbaar dat mijn onderbewuste mij daarbij helpt en dat ik niet alleen de ontwikkeling van de kleine, maar ook mijn eigen ontwikkeling tijdens mijn zwangerschap zo bewust mag meemaken.