Buikkramp door Corona | Wit Licht
baby, buikkramp, corona, angst, onzekerheid
786
post-template-default,single,single-post,postid-786,single-format-standard,bridge-core-2.5.8,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_grid_1300,footer_responsive_adv,qode-theme-ver-24.3,qode-theme-bridge,disabled_footer_bottom,wpb-js-composer js-comp-ver-6.4.2,vc_responsive
 

Buikkramp door Corona

Buikkramp door Corona

Onze zoon Djay is inmiddels 8,5 maand jong. Sinds zijn komst heb ik er bewust voor gekozen nog maar 24u te werken, omdat ik meer dagen per week met hem wil doorbengen dan met mijn werk. Toch moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik een maand of twee geleden ineens het gevoel had zo weinig van betekenis te zijn. Het is lastig te verwoorden, maar het was alsof ik een stuk zingeving mistte in mijn leven en de nadruk daardoor lag op gewoonweg praktisch zorgen (wassen, koken, strijken, poetsen en de hele reutemeteut).

Ik had dit heel voorzichtig uitgesproken en prompt kwam daar Corona om de hoek kijken. Vanuit mijn rol als arbo coördinator voor de gemeente Venlo neem ik deel aan de crisisorganisatie. Vanuit daar worden alle te nemen maatregelen rondom het virus gecoördineerd en georganiseerd.

Ik ging van parttime terug naar fulltime werken en waar ik normaal goed kan afschakelen van mijn werk stond ik nu ineens bijna voortdurend aan. Het werken binnen de crisisorganisatie geeft me enorm veel energie omdat het nieuw, leerzaam en vooral betekenisvol is. Laat dat laatste nu net zijn wat ik vlak daarvoor ineens even dacht te missen.

Ik schrijf bewust “dacht”, want ondanks dat ik mijn werk met veel plezier doe benadrukte deze plotselinge verandering tegelijkertijd hoe waardevol het is dat ik normaal zoveel tijd samen met Djay kan doorbrengen en hem van dichtbij mag zien groeien en ontwikkelen. Omdat ik ervan overtuigd ben dat Djay (en overigens alle baby’s) alles wat er om hem heen gebeurt beïnvloedt op een bepaalde manier, legde ik hem uit waarom ik tijdelijk meer werkte en vertelde ik hem over het Corona virus. Gemakshalve vulde ik voor hem in dat het verder wel ok was zo.

Maar Djay kreeg de zesde ziekte, had erg veel last van zijn doorkomende tandjes en werd ruim 4 weken lang snachts huilend wakker met buikkrampen. Hij vond snachts alleen maar rust wanneer hij tussen zijn papa en mama in kon slapen.

Sinds vorige week kwam er weer meer rust in mijn werk. Djay had nog steeds erg veel last van nachtelijke buikkrampen en ik had weer de ruimte om daar bewuster bij stil te staan. De oorzaak voor buikkramp bij baby’s waaraan gedacht wordt is voeding, maar mijn gevoel zei heel sterk dat dit er niks mee te maken had.

Om erachter te komen wat het wel was ben ik gaan zitten en gaan invoelen. Ik mocht voelen dat Djay bang en onzeker was, omdat ik zoveel aan het werk was. Ik had zijn litteken aangeraakt van zijn verloren tweelinghelft (meer hierover in deze blog) en hem het gevoel gegeven dat ik hem een paar keer in de steek had gelaten. Niet het leukste wat je als mama wil horen, maar wel enorm waardevol. Want nadat ik richting hem heb benoemd dat ik zijn gevoel van angst en onzekerheid begreep slaapt hij weer de hele nacht in zijn eigen bed zonder buikkrampen.

Ik geloof niet in toeval! Waar ik in geloof is dat baby’s en kinderen ons zoveel kunnen vertellen en leren. Zolang we er maar voor open staan.

Geen reactie's

Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.