Elk einde is een nieuw begin

12 feb Elk einde is een nieuw begin

Sinds oktober is mijn eigen praktijk officieel geopend en destijds heb ik een laatste blog beloofd. Het is inmiddels februari dus die laatste blog heeft een tijdje op zich laten wachten. Dat had zo zijn redenen.. Ik was de afgelopen periode namelijk niet alleen druk met mijn eigen praktijk, maar ook met een aantal andere onverwachte ontwikkelingen in mijn leven en je raadt het wellicht al.. Daarover meer in deze blog.

Wie mij al langere tijd volgt weet dat de doctoren me ooit het label PCOS hebben toebedeeld. Ondanks dat PCOS een natuurlijke zwangerschap finaal in de weg zou staan werd ik toch volledig natuurlijk zwanger van zoon Djay (meer hierover lees je terug in deze blog).

Mijn partner en ik hebben altijd het gevoel gehad dat ons gezin compleet zou zijn met twee kinderen. En feitelijk gezien telde ons gezin die ook al, want Vlinder – de verloren tweelinghelft van Djay- telt voor ons ook gewoon mee (meer hierover lees je terug in deze blog).

Ik maak even een zijsprong nu. Diegene die heel dichtbij me staan weten dat het mijn droom is om in mijn praktijk met name baby’s en kinderen te ontvangen en behandelen. Vanuit die invalshoek tipte collega Serna Widdershoven (praktijk de rijzende feniks) me over het boek Spirit Babies. Het boek is geschreven door een therapeut die verbinding maakte (hij is inmiddels overleden) met de zielen van kinderen van aanstaande ouders, zwangeren en moeders met miskramen. Op deze manier achterhaalde hij de redenen waarom een zwangerschap uitbleef, een miskraam had plaatsgevonden of allerlei zwangerschapskwalen opspeelden. Ook geeft hij in dit boek allerlei oefeningen om zelf contact te maken met de ziel van je (toekomstige) kind. Nieuwsgierig als ik ben deed ik de oefeningen uit het boek die me aanspraken. En geloof me; dat waren ze lang niet allemaal.

Niet veel later had ik een levensechte droom waarin ik auto reed en plotseling werd aangehouden door een jongetje van een jaar of drie die opeens midden op de weg voor me stond. Zonder daarbij woorden te gebruiken hoorde ik het jongetje vragen of ik hem mee wilde nemen en zonder enige twijfel liet ik hem in mijn auto. Deze droom leek levensecht, maar ik besloot er verder geen verwachtingen aan te hangen.

In de weken die daarop volgden had ik ineens heel sterk het gevoel dat ik zwanger was. Fysiek waren er nog geen enkele signalen die daarop wezen, maar het was een intens moedergevoel dat me overviel. Ik besloot een zwangerschapstest te doen, maar die was negatief. Gek genoeg was ik niet teleurgesteld over de uitslag, maar bleef ik geloven dat ik zwanger zou worden op het juiste moment. Ik liet het verder weer los en startte ondertussen met een homeopathisch middel (Sano Femin) om mijn menstruatie te reguleren, want die is mijn hele leven al hommeles.

1,5 week na de negatieve testuitslag startte ik met mijn nieuwe werk. Ik had namelijk bij “toeval” een parttime vacature als arbo coördinator voorbij zien flitsen die me aansprak, erop gereageerd en ik was aangenomen. 1 december was mijn eerste werkdag. Waar ik bij mijn oude werkgever in de ski jas achter mijn pc zat, kan ik bij mijn nieuwe werkgever volstaan met een zomers jurkje 😉 Een omschakeling die ertoe leidde dat ik me daardoor misselijk voelde (dacht ik). Tegelijkertijd was ik ook ineens heel moe. Dat moest door die nieuwe indrukken op mijn nieuwe werk komen (dacht ik). Ineens voelde ik me hetzelfde zoals ik me voelde toen ik net zwanger was van Djay, maar dat moest door dat homeopathisch middel komen dat mijn hormoonhuishouding op de schop nam (dacht ik).  

Op advies van mijn partner besloot ik op 8 dec toch nogmaals een zwangerschapstest te doen en die bleek positief te zijn! Mijn gevoel ervaarde op dat moment intens geluk en bevestiging van wat ik eigenlijk diep van binnen al wist. Mijn verstand was alleen maar bezig met verbazing en mijn nieuwe werk. Gelukkig won gevoel al snel van verstand en reageerden ze op mijn werk ook heel positief.

Tegelijkertijd had ik ook steeds sterk het gevoel dat het kindje dat ik nu bij me draag hetzelfde zieltje is als de verloren tweelinghelft van Djay.

En tijdens de eerste echo (met 8 wk) viel mijn oog ineens op de datum 01-08-2021, waarna het volgende gesprek volgde:

Ik: (stomverbaasd en alsof ik geen cijfers kan lezen) “staat daar nu 1 aug 2021?”

Verloskundige: (nuchter) “ja dat is je voorlopige uitgerekende datum”

Ik: “dat is de verjaardag van Djay!”

Tsja, toeval? Zeg het maar. Mij gaf het in elk geval heel veel geloof in een goede zwangerschap en wederom bevestiging van mijn gevoel.  

Inmiddels is, tijdens de 12 wk echo, de uitgerekende datum, bijgesteld naar 31 juli 2021, maar dat verandert voor mij niks aan mijn gevoel.

We laten ons verrassen en zullen zien wanneer hij of zij er klaar voor is om zich te laten zien aan ons.

Als laatste wil ik je bedanken voor het lezen van mijn blog(s). Ik heb mijn blogs altijd met heel veel passie en plezier geschreven, maar het is nu tijd voor de volgende stap: namelijk focus op mijn eigen praktijk (en uiteraard mijn gezin). Mocht ik de inspiratie voelen om weer een blog te schrijven dan zal ik mezelf daar zeker niet van weerhouden en dan zie je hem vanzelf verschijnen.

Voor nu wens ik jou en je dierbaren heel veel liefde, licht en een goede gezondheid!